"*Multi-instrumentalist en rasmusicus Mike Oldfield (1953-) leerde zichzelf gitaar spelen. Hij vormde op 14-jarige leeftijd met zijn zus Sally het folkduo "Salyangie" en amper een jaar later brachten ze al hun debutalbum "Children of the Sun" uit!

Maar Oldfield is toch vooral onsterfelijk geworden met zijn experimentele album "Tubular Bells/Buisklokken" waarvan hij als negentien jarige! jongeman de demo in zijn eigen flatje opnam. Dit album, uit 973 werd een onwaarschijnlijk succes en heeft Oldfield onsterfelijke roem bezorgd.
Het album was, zeker voor die tijd zéér ongewoon, want eigenlijk is het één lang experimenteel nummer, dat vanwege het vinyl ( u weet nog wel; een LP......) opgedeeld werd in twee delen.
Tubular Bells bevat ook al geen gezongen teksten, hoewel er wél stemmen aan worden toegevoegd op de B-kant. Ongebruikelijk was ook dat er in het eerste deel ook geen slagwerk te horen is en alsof dat allemaal nog niet ongebruikelijk genoeg was, vlocht Oldfield ook nog eens rock, folk, klassiek, wereld, ambient en elektronische muziek naadloos aan elkaar, alsof het één genre was.
Het gevolg was dan ook dat de in Oldfield's flat opgenomen demo door alle bestaande platenmaatschappijen werd afgewezen. Échter: Richard Branson, die net bezig was om Virgin Records op te richten, geloofde wél in Oldfield en liet hem in de verloren uurtjes in de studio opnamen maken. Via overdubs of inprikken worden op "Tubular Bells" steeds meer instrumenten (die Oldfield allemaal zelf speelt) toegevoegd.
(inprikken/overdubben; in de opnamestudio worden gewoonlijk alle partijen apart van elkaar, ieder op een eigen spoor ingespeeld en terwijl men de de opnameband laat lopen zingt of speelt men dan een eerder opgenomen partij opnieuw in, of voegt men er iets nieuws aan toe) .
Het meest bekend zijn waarschijnlijk de laatste vijf minuten van het eerste deel, wanneer komiek/auteur/singer-songwritermuzikant/dichter Vivian Stanshall (1943-1995) als " Master of Ceremonies" de instrumenten .....“Grand piano; reed and pipe organ; glockenspiel; bass guitar; double speed guitar; two slightly distorted guitars; mandolin! Spanish guitar, and introducing acoustic guitar, plus… tubular bells.” aankondigt.
In de laatste anderhalve minuut van dit befaamde album maakt Oldfield de cirkel weer rond, er is dan een vrolijk folkloristisch deuntje te horen, waarmee Oldfield teruggrijpt naar het begin van zijn muzikale carrière, toen hij samen mijn zijn zus Sally folkmuziek speelde in de band “The Sallyangie”.
“Tubular Bells” werd het eerste album dat Virgin Records uitbracht, met catalogusnummer V2001.
Het album werd meteen al één van de best verkochte albums aller tijden, maar liefst zo'n 15 tot 17 miljoen exemplaren gingen er wereldwijd over de toonbank, en stond het ongelooflijke aantal van 279 weken (dus ruim 5 jaar!) in de Engelse hitlijsten.
Branson had het dus goed gezien en had dus een gouden beslissing genomen door dit werk te accepteren en het vervolgens uit te brengen als de eerste release van zijn nieuwe Virgin label.
Het intro van dit album werd gebruikt in de filmklassieker "The Exorcist" en werd een voorloper van de new-age muziekbeweging.
Mike Oldfield’s "Tubular Bells" staat steevast hoog genoteerd in het rijtje van meest legendarische albums. En met recht!!

**Wie Andrew Lloyd Webber zegt, zegt: "Musical", want Lloyd Webber bepaalde vele jaren het gezicht van de musical. Zijn immens populaire musicals waren ook belangrijk voor de ontwikkeling van dit muziektheatergenre in Nederland.
Deze Britse componist, schrijver en theater-toneel producent en regisseur (1948-) heeft de musicalwereld, oa met zijn doorgecomponeerde musicals voorgoed veranderd.
In de kringen van de klassieke muziek wordt nog wel eens denigrerend gedaan over de beoefenaars van de zgn "populaire genres". En dat blijkt van alle tijden te zijn, want George Gershwin had er problemen mee dat hij als "liedjesschrijver" niet direct geaccepteerd werd als componist van zelfstandige orkestwerken. En ene Leonard Bernstein had er zijn leven lang moeite mee dat zijn "West Side Story" (een nog steeds voortdurend wereldsucces en klassieker!) zijn serieuze symfonieën volledig overschaduwde.
En ook Lloyd Webber kreeg het al vaak voor zijn kiezen, maar de tijd heeft geleerd dat Lloyd Webber het gelijk aan zijn kant heeft, want zijn musicals/rockopera's trekken al sinds decennia volle zalen, miljoenen mensen over de hele wereld hebben zijn muziektheatershows gezien.
"Ik componeer omdat ik het leuk vind; ik heb altijd melodieën in mijn hoofd"
Om zijn zakelijke belangen goed te kunnen behartigen heeft Lloyd Webber een eigen productiemaatschappij; The Really Useful Group opgericht, en dat heeft hem geen windeieren gelegd, want sinds 1983 is hij theatereigenaar, bezit nu zeven Londense theaterse en de ticketverkoop/royalties/merchandising enz hebben Lloyd Webber steenrijk gemaakt.
Hij grossiert in internationale onderscheidingen, awards, oa voor beste musicalproducties, langstlopende voorstellingen, gouden/platina cd's, en heeft vele wereldhits op zijn naam staan.
Lloyd Webber is verantwoordelijk voor de muziek voor (oa); The Likes of Us (1965), Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (1968), Jesus Christ Superstar (1971), Jeeves (1975), Evita (1976), Cats (1981), Song and Dance (1982), Starlight Express (1984), The Phantom of the Opera (1986), Aspects of Love (1989), Sunset Boulevard (1993), By Jeeves (1996, volledig vernieuwde versie van Jeeves), Whistle Down the Wind (1996), The Beautiful Game (2000), Tell Me on a Sunday (1979 - 2003), The Woman in White (2004), Love Never Dies (2010), The Wizard of Oz (2011), Stephen Ward (2013), School of Rock (2015), Bad Cinderella (2020).
Lloyd Webber schreef de muziek voor tv-series, en voor de Britse inzending voor het Eurovisie Songfestival 2009 , waarmee Engeland voor het eerst in zes jaar weer eens een top-5 notering wist binnen te slepen.
Één van de meest recente wapenfeiten op zijn toch al uiterst indrukwekkende palmarés was de uitvoering van zijn, speciaal voor díe gelegeheid gecomponeerde muziek voor de kroning van King Charles III.

Baron (hij is voor zijn gigantische verdiensten voor de Britse muziekwereld geadeld) Lloyd Webber: zoon van een componist en een muziekdocente studeerde aan het Magdalen College, Oxford, en aan het Royal College of Music.
Als student begon hij samen te werken met de eveneens Britse songwriter Tim Rice (1944-); oa bekend door het schrijven van fenomenale liedteksten voor films en musicals en heeft oa samengewerkt met Lloyd Webber voor de legendarische musicals Evita en Jesus Christ Superstar en met Elton John die de muziek van The Lion King schreef.
Hij studeerde weliswaar ook enige tijd aan het Royal College of Music, maar het bloed kroop blijkbaar waar het niet gaan kon, want zijn liefde lag van meet af aan bij het theater.

Hieronder staat een willekeurige selectie van bekende songs van Lloyd Webber voor u klaar.

*The Phantom of the Opera: deze musicalklassieker is gebaseerd op de roman "Le Fantôme de L'Opéra" van Gaston Leroux.
Dit tijdloze verhaal, met de prachtige partituur beleefde op 9 oktober 1986 in Her Majesty's Theatre de wereldpremière en op 26 januari 1988 ging het in première in het Majestic Theatre in New York. Een globale zegetocht volgde, wánt: er zijn wereldwijd tientallen producties geweest. 32 jaar na de première, heeft The Phantom of the Opera meer dan 70 grote theaterprijzen gewonnen en is wereldwijd door meer dan 140 miljoen mensen gezien. Duizelingwekkende getallen!!!
In Nederland werd het (door producent Joop van den Ende tot permanent musicaltheater verbouwde) Scheveningse Circustheater met Phantom of the Opera in 1993 heropend. En zoals overal in de wereld waren ook het Nederlandse publiek en recensenten verbluft door de magische effecten als bijv. de vallende kroonluchter boven het publiek, of de tocht in een boot over het water in de catacomben van de Parijse opera met duizenden lichtjes...........

Eind 19de eeuw. Christine, een jonge zangeres, is uitgegroeid tot de ster van de Parijse opera dankzij de zanglessen van een mysterieuze gemaskerde zonderling. Dit "Spook van de Opera'" is een misvormd genie dat ronddoolt in de catacomben van het operagebouw en een schrikbewind uitoefent. Hij houdt zielsveel van Christine en geeft haar al zijn muzikale kennis door maar zij voelt zich eigenlijk meer aangetrokken tot haar jeugdliefde Raoul. Al snel blijkt dat de Phantom tot alles bereid is om het hart van Christine voor zich te winnen….....

*Cats: deze "baanbrekende musical" (volgens de Daily Express) is een bewerking van TS Eliot's "Old Possum's Book of Practical Cats" , is één van de langstlopende shows in de geschiedenis van West End en Broadway, beleefde zijn wereldpremière in het New London Theatre in 1981, waar het 21 recordjaren en met bijna 9.000 optredens volle zalen trok. Deze onalledaagse productie, want de make-up en de kostuums voor deze musical waren in de musicalwereld vernieuwend, was de winnaar van de Olivier en Evening Standard Awards voor Beste Musical. In 1983 ontving de Broadway-productie zeven Tony-awards, waaronder die voor beste musical, en was 18 jaar onafgebroken in het theater te zien.
Cats heeft in Nederland aan de wieg gestaan van een imposante stroom musicals: producer Joop van de Ende heeft n.a.v. deze productie het aangedurfd om het vervallen Circustheater in Scheveningen op te kopen en met groot succes om te bouwen tot permanent musicaltheater.
Sinds de wereldpremière is Cats in meer dan 30 landen te zien geweest, in 15 talen vertaald en door meer dan 73 miljoen mensen wereldwijd gezien...........

*Evita:
Ze wordt vaak simpelweg Eva Perón genoemd , of door de aanhankelijke Spaanse taal verkleinwoord Evita.
De Londense productie ontving de Olivier Award voor beste musical en de Broadway-enscenering won zeven Tony Awards, waaronder die voor beste musical en beste partituur. Bovendien deelden Lloyd Webber en Rice de Academy Award voor het beste originele nummer ("You Must Love Me") voor de verfilming van 1996, met Madonna in de hoofdrol.Evita's gedenkwaardige "Don't Cry For Me Argentina" werd opgenomen en uitgebracht in 1976, gevolgd door het complete rockopera-conceptalbum, dat goud werd.

Evita vertelt de snelle opkomst van de jonge en tomeloze ambitieuze Eva Peron tot "heiligheid". Deze Tony-winnende musical speelt zich af in Argentinië tussen 1934-1952 en volgt Eva Duarte's lenvenswandel van arm onwettig kind tot ambitieuze actrice tot, als echtgenote van militair leider die president werd, Juan Peron, de machtigste vrouw in Latijns-Amerika, voor haar overlijden aan kanker op 33-jarige leeftijd.
"Don't Cry for Me Argentina" is het bekendste nummer uit deze musical (tekst; Tim Rice) , en zou een heuse wereldhit worden.
Gezongen door het titelpersonage Eva Perón, verschijnt het vroeg in de tweede akte als Evita de menigte toespreekt vanaf het balkon van de Casa Rosada en een meeslepende melodie bevat die is gekoppeld aan brede emotionele thema's van spijt en opstandigheid.

**Jesus Christ Superstar (mythische rockopera, 1970, tekst; Tim Rice, 2 keer verfilmd ): een wereldwijd fenomeen dat het publiek al meer dan 40 jaar versteld doet staan, is een tijdloos werk dat zich afspeelt tegen de achtergrond van een buitengewone en algemeen bekende reeks gebeurtenissen, maar gezien door de ogen van Judas Iskariot.
Het verhaal, volledig verteld door middel van liederen, verkent de persoonlijke relaties en strijd tussen Jezus, Judas, Maria Magdalena, zijn discipelen, zijn volgelingen en het Romeinse rijk.
De iconische rockmuziek uit de jaren 70 bevat overbekende nummers als "Superstar", "I Don't Know How to Love Him" en "Gethsemane".
Religieuze groeperingen protesteerden destijds tegen de opvoering van het stuk, omdat het bijbelverhaal té vrijblijvend zou worden geïnterpreteerd en Jezus te veel als een gewone sterveling zou worden neergezet. Inmiddels wordt het stuk echter ook opgevoerd door kerkelijke musicalgezelschappen.
Het bijbelse verhaal van deze rockopera behandelt, grotendeels vanuit het gezichtspunt van Judas, de laatste week uit het leven van Jezus. Judas neemt afstand van Jezus, die in Judas' ogen de aandacht te veel op zijn persoon laat vestigen (als zoon van God, wat Judas niet gelooft) en te weinig op de goede daden die hij doet; Judas meent dat de aanvankelijk nobele beweging rond Jezus gestopt moet worden voordat zij uit de hand loopt. Tegelijkertijd zijn de hogepriesters bang voor het afkalven van hun gezag als steeds meer volk Jezus volgt en hem aanspoort hun land te bevrijden van de Romeinse overheersing. Deze houding van het volk beangstigt ook Jezus, die weet welk lot hem te wachten staat.

Uiteindelijk vinden de hogepriesters en Judas elkaar en wordt Jezus verraden, waarna Judas uit wroeging zelfmoord pleegt. De lokale joodse heerser Herodes, aan wie Jezus wordt voorgeleid, beschouwt Jezus door de verhalen over zijn wonderen slechts als een amusante goochelaar en stuurt hem, als Jezus niet aan zijn verzoeken voldoet, teleurgesteld door naar Pontius Pilatus. Deze Romeinse gouverneur van Judea, die zelf geen kwaad in Jezus ziet, ziet zich door de druk van het volk, gecombineerd met Jezus' halsstarrige houding, gedwongen Jezus te laten kruisigen.