Strauss schreef zijn eerste composities al op zesjarige leeftijd. Vanaf zijn 8ste kreeg hij vioolles en pianoles. Echt tot bloei kwam hij later als assistent van de legendarische dirigent Hans von Bülow en groeide hij uit tot één van de grootste componist en dirigent van de 20e eeuw. Als geen ander verdiepte Strauss zich in het orkest, tot het laatste, kleinste instrument. Hij was een grootmeester in orkestreren en zijn partituren kenmerken zich dan ook door rijke, warme, weldadige klanken. Strauss was een van de meest veelzijdige componisten van zijn tijd. In zijn vroege periode componeerde hij prachtige en zeer vituoze symfonische gedichten als Don Juan, Ein Heldenleben, Tod und Verklärung, Till Eulenspiegels lustige Streiche, Also sprach Zarathustra en de hieronder te beluisteren Eine Alpensinfonie.
Strauss’ opera’s (18), met hun vaak gigantische orkestbezettingen behoren tot de grootste en moeilijkste uit het operarepertoire, en waarin de notoir zware vrouwenrollen een prominente plaats innemen. Salomé en Der Rosenkavalier hebben hem, door de enorme populariteit, rijk gemaakt hebben. In 1894 trouwde Strauss met de sopraan Pauline de Ahna, die moeilijk karakter had en vaak scènes schopte, maar desondanks was het huwelijk erg gelukkig. Hoewel Strauss, die een verwoed kaartspeler was, rijk geworden was, kreeg hij van zijn vrouw toch maar weinig zakgeld...........Tijdens de Eerste Wereldoorlog schreef Strauss nauwelijks muziek.

Gedurende de nazi-tijd werd Strauss gedwongen om lid te worden van de Kulturkammer, waarvan hij door Joseph Goebbels tot hoofd werd benoemd. Strauss was bepaald geen aanhanger van het nazisme en vermeed het zoveel mogelijk om de Hitlergroet te brengen. Toch werkte hij met het regime mee om zijn joodse schoondochter en kleinkind te kunnen te beschermen en om de Duitse kunst te promoten en om muziek van Joodse en niet-Germaanse componisten te kunnen blijven dirigeren. In 1933 werd hij door Joseph Goebbels benoemd tot hoofd van de Reichsmusikkammer. Na de onderschepping van een brief aan zijn Joodse librettist Stefan Zweig, waarin hij zijn weerzin tegen de rassenleer uitsprak, werd hij weer ontslagen. Na de oorlog schreef Strauss een paar van zijn absolute meesterwerken waarvan de onderstaande Vier letzte Lieder worden gezien als hoogtepunt in zijn omvangrijke oeuvre. Strauss werd 85 jaar en stierf in zijn villa in Garmisch-Partenkirchen.

*Richard Strauss groeide letterlijk op met hoornklanken want zijn vader Franz Strauss was meer dan 40 jaar een beroemde eerste hoornist in het Münchner Hoforchester. Ricahrd was nog maar net achttien toen hij zijn eerste hoornconcert schreef.
Het bestaat uit drie vrij korte delen, die zonder onderbreking in elkaar overgaan, en ondanks het feit dat dit een jeugdwerk is, hoor je al duidelijk Richards eigen stijl: mooie zangerige melodieën met grote melodische sprongen. Hij droeg dit virtuoze werk, waarin de solist zijn technisch en muzikaal talent ruimschoots kan etaleren, op aan zijn vader. Veel later, pas in 1942, Strauss was toen negenenzeventig, componeerde hij het magistrale Hoornconcert 2. Beide hoornconcerten staan in de toonsoort Es; een toonsoort die vaak voor heroïsche muziek gebruikt wordt. Hoornisten die zich wagen aan dit hoornconcert, moeten veel in hun mars hebben. Elke zichzelf respecterende hoornist heeft dit hoornconcert op zijn/haar repertoire staan, net als de 4 hoornconcerten van Mozart, van wie Strauss een groot bewonderaar was.